Pilotenhorloges

Piloten gebruikten hun horloge bij het navigeren

​

De eerste vliegtuigen hadden een open cockpit. Piloten droegen daarom een dikke leren jas, handschoenen en een vliegbril. Het horloge werd over de mouw van de jas gedragen zodat de piloot altijd zicht op de wijzerplaat had. Dat was belangrijk, want het horloge diende als een hulpmiddel bij het volgen van de juiste koers.

De piloot bestudeerde voordat hij vertrok een landkaart en berekende op welke tijden hij belangrijke herkenningspunten zou passeren.

 

Als de piloot een herkenningspunt niet binnen de verwachte tijd in zicht had, dan wist hij dat hij van zijn koers was afgeweken. Door bij te houden hoe lang de vlucht duurde, kon de piloot bovendien uitrekenen hoeveel brandstof er nog in de tank zat.
 

Een pilotenhorloge was praktisch in het gebruik

 

De grote horlogekast van een pilotenhorloge bood plaats aan een grote wijzerplaat en een robuust zakhorloge uurwerk.

 

De wijzerplaat was zwart met grote witte cijfers, zodat de tijd snel kon worden afgelezen. De cijfers en de wijzers gaven bovendien licht in het donker, hierdoor kon de piloot ook in het donker zien hoe laat het was.

 

Vroeger werd er een mengsel van radioactief radium en zinksulfide gebruikt voor de lichtgevende elementen. Tegenwoordig wordt er niet-radioactief materiaal gebruikt.

​

Omdat te voorkomen dat een piloot tijdens de vlucht zijn handschoenen uit moest doen, werden pilotenhorloges uitgerust met een extra grote horlogeknop die ver uitstak.

 

Dit maakte het instellen van de tijd en het opwinden van het uurwerk erg gemakkelijk, zelfs voor iemand die handschoenen droeg.
 

In de jaren 30 werden horloges minder belangrijk

Door de uitvinding van polymethylmethacrylaat (beter bekend onder de merknamen plexiglas en perspex) werd het na 1932 mogelijk om vliegtuigen van een gesloten cockpit te voorzien.

Polymethylmethacrylaat is lichter dan glas en heeft ten opzichte van het eerder verkrijgbare transparante celluloid twee belangrijke voordelen. Het vergeelt niet en het is niet ontvlambaar.
 

Bovendien werden cockpits in de jaren dertig uitgerust met een betrouwbare brandstofindicator, een hoogtemeter, een kompas en een klok.

 

Hierdoor werd het horloge dat de piloot droeg minder belangrijk, en luchtvaarthorloges gingen meer op normale horloges lijken.

 

De hernieuwde populariteit van pilotenhorloges

​

In de jaren negentig ontstond er echter een hernieuwde interesse in traditionele pilotenhorloges.

Platte kwartshorloges raakten uit de mode en het functionele uiterlijk van een pilotenhorloge paste goed bij de veranderde opvattingen over hoe een horloge er uit moest zien.

Sommige horlogefabrikanten brachten daarom horloges uit die geïnspireerd waren door luchtvaarthorloges uit de jaren twintig. En sindsdien is het pilotenhorloge een tijdloze klassieker.