Flauwvallende vrouwen
Wie mooi wil zijn, moet pijn leiden. Dat gezegde werd vroeger wel heel erg letterlijk genomen. Vrouwen gebruikten giftige schoonheidsproducten en droegen strakke korsetten die het moeilijk maakten om te ademen.
Arsenicum
In de 18e en 19e eeuw was een bleke huid een teken van een hoge sociale status. Daarom was het innemen van arsenicum erg populair. Arsenicum is echter bijzonder giftig en kan zelfs in een kleine dosis voor onprettige bijwerkingen zorgen.
IJdeltuiten lieten zich hierdoor niet weerhouden en verdroegen misselijkheid en maagklachten om aan het schoonheidsideaal van de tijd te voldoen.
Een hoge dosis arsenicum is dodelijk en sommige vrouwen gebruikten het populaire schoonheidsmiddel dan ook voor andere doeleinden dan het verkrijgen van de perfecte tint.
Niet elke echtgenoot die plotseling dodelijk ziek werd, had iets verkeerds gegeten.
Vrouwen die geen arsenicum gebruikten waren niet altijd beter af. Door het gebruik van make-up met loodwit leden veel mensen aan loodvergiftiging.
Belladonna en korsetten
Een ander populair schoonheidsmiddel was eveneens problematisch. Grote pupillen zijn normaal gesproken een teken van opwinding en worden als verleidelijk beschouwd.
Daarom gebruikten sommige vrouwen oogdruppels met belladonna-extract om zo hun pupillen kunstmatig te vergroten. Belladonna is een giftige plant die blindheid kan veroorzaken, maar veel vrouwen waren bereid om dat risico te nemen.
Het is dan ook geen wonder dat vrouwen met een hoge sociale status de reputatie hadden om erg delicaat te zijn. Veel van deze vrouwen liepen rond met ernstige vergiftigingsverschijnselen en werden dus snel onwel.
En het gebruik van giftige schoonheidsmiddelen was niet de enige reden waarom vrouwen vroeger een zwakke gezondheid hadden.
Veel vrouwen droegen een korset dat zo strak zat, dat het moeilijk was om adem te halen. Vrouwen waren daarom snel buiten adem en vielen soms bij een lichamelijke inspanning of een emotionele schok flauw.
Seksuele hysterie
Artsen zagen de neiging van vrouwen om flauw te vallen echter als een symptoom van de fragiele geestelijke gesteldheid van vrouwen. In de 19e eeuw werd daarom bij veel vrouwen de diagnose 'seksuele hysterie' gesteld.
Deze aandoening kon volgens de medici van die tijd een veelvoud aan klachten veroorzaken en het behandelen van seksuele hysterie was voor artsen een goede bron van inkomsten.
Sommige dokters probeerden vrouwen van hun seksuele hysterie te genezen door koude baden voor te schrijven, maar dit leverde slechts zelden het gewenste resultaat op.
Daarom beschouwden de meeste dokters het masseren van een bepaald deel van de vrouwelijke anatomie als een effectievere behandeling. Deze behandeling was populair bij patiënten, maar niet bij dokters.
De dokters die deze behandeling uitvoerden beklaagden zich erover dat ze na elke behandeling stijve vingers hadden en daarom slechts enkele patiënten per dag konden helpen.
Een elektrisch massageapparaat
Gelukkig werd er in 1880 een elektrisch massageapparaat uitgevonden dat het behandelen van seksuele hysterie gemakkelijker maakte. Dit apparaat werd door zowel artsen als hun vrouwelijke patiënten geroemd omdat het op zeer efficiënte wijze verlichting bracht.
De arts die dit nuttige medische apparaat uitvond en succesvol patenteerde, distantieerde zich overigens van het gebruik van zijn uitvinding voor het behandelen van seksuele hysterie.
Joseph Mortimer Granville verklaarde met gepaste waardigheid dat zijn uitvinding niet bedoeld was voor het behandelen van seksuele hysterie, maar voor het losmaken van stijve spieren. De spieren van mannen welteverstaan.
In het begin van de 20e eeuw gingen vrouwen praktische kleding dragen die het mogelijk maakte om een actief leven te leiden. Vrouwen vielen niet meer flauw en de uitvinding van Joseph Mortimer Granville verloor zijn medische waarde.
Varianten op het door hem bedachte apparaat worden echter nog steeds in grote aantallen geproduceerd en aan particulieren verkocht.
