Arsenicum als schoonheidsmiddel

Zwarte geverfde tanden

​

In de zestiende eeuw was suiker voor de gewone man of vrouw vrijwel onbetaalbaar.

 

Dat maakte het overdadig gebruik van suiker in aristocratische kringen erg populair. Iemand die tijdens een diner veel suiker aan zijn gasten verstrekte, moest wel rijk zijn.

​

Omdat suiker slecht is voor het gebit en mensen het vroeger niet erg nauw namen met de mondhygiëne, hadden veel aristocraten aangetaste tanden.

 

Verkleurde tanden werden daarom een statussymbool. Minder rijke mensen die zich slechts een kleine hoeveelheid suiker konden veroorloven, gebruikten daarom soms verf om hun tanden zwart te maken.

​

Onpraktische pruiken

​

In de zeventiende en achttiende eeuw droegen zowel vrouwen als mannen zware pruiken die elke dag gepoederd werden.

​

Op het hoogtepunt van de pruikenmode waren de pruiken niet alleen onpraktisch hoog, maar werden ook nog eens van gekleurd poeder voorzien. Hierdoor zagen aristocraten er tijdens een belangrijke sociale bijeenkomst uit als wandelende suikerspinnen.

​

Giftige schoonheidsmiddelen

​

Het dragen van hoge en zware pruiken was oncomfortabel, maar verder vrij onschuldig. Andere modeverschijnselen waren gevaarlijker.

​

Veel vrouwen druppelden belladonna in hun ogen om hun pupillen te vergroten en dronken drankjes met arsenicum voor een bleke gelaatskleur. Beide stoffen zijn erg giftig.​

​

Een vroege dood

​

Het gebruik van giftige stoffen gebeurde overigens niet altijd bewust. Make-up bevatte vroeger loodwit. Loodwit is een loodverbinding en daarom bijzonder giftig.

​

Het gebruik van make-up met loodwit zorgde vaak voor een beschadigde huid. Als mensen met een beschadigde huid probeerden om hun onvolkomenheden met meer make-up te verdoezelen, zorgde dit voor een vicieuze cirkel.

​

In de achttiende eeuw stierven daarom veel legendarische schoonheden een vroege dood door loodvergiftiging.