Een onverwoestbaar diertje

Beerdiertjes beschikken over een verbazingwekkend talent, ze kunnen jarenlang de meest extreme omstandigheden overleven.

Beerdiertjes zien er grappig uit, ze lijken net op een beer in een ruimtepak. De grootste exemplaren kunnen net met het blote oog worden gezien, maar meestal zijn ze alleen onder een microscoop zichtbaar.

Ondanks hun kleine afmeting zijn beerdiertjes biologisch complex en hebben zelfs een brein.

In overlevingsmodus zijn deze wonderbaarlijke dieren bestand tegen extreme omstandigheden. Een beerdiertje kan zijn metabolisme tot een fractie van een procent verlagen en zo tientallen jaren zonder water overleven. Bovendien is het diertje bestand tegen extreme temperaturen.

Normaalgesproken leidt uitdroging of langdurige blootstelling aan temperaturen die ver onder het vriespunt liggen tot kristallisatie, een proces waarbij de lichaamscellen onherstelbaar beschadigd worden.

Maar in de cellen van beerdiertjes vindt geen destructieve kristallisatie plaats. In plaats daarvan ontstaat er een glasachtige substantie die de cellen beschermt. Een beerdiertje kan hierdoor jarenlang schijndood blijven zonder dat zijn lichaam wordt beschadigd.

Een beerdiertje kan zelfs in een vacuüm overleven en is bovendien goed bestand tegen radioactieve straling.

Wetenschappers zijn erg geïnteresseerd in de biochemie van beerdiertjes. Het proces waarmee kristallisatie wordt voorkomen, heeft veel mogelijke toepassingen en onderzoek naar dit proces kan tot belangrijk nieuw inzichten leiden.

Dankzij dit onderzoek is het bijvoorbeeld misschien mogelijk om in de toekomst mensen in te vriezen, zodat ze een lange ruimtereis kunnen overleven.